Гары Потэр і Вязень Азкабана - Дж. К. Роўлінг

- Ці можна?- спыталася прафесарка і не дачакаўшыся адказу працягнула руку за Стралой. Яна старанна аглядзела яе з тронка да пруткоў хваста.- Хмм. І не было аніякай паштоўкі, Потэр? Картка? Можа ліст?

- Ані,- разгублена адказаў Гары.

- Зразумела...- адказала прафесарка МакГонагал.- Ну, баюся мне прыйдзецца забраць яе ў вас, Потэр.

- Я-як?- спытаўся Гары падымаючыся на ногі.- Навошта?

- Яе неабходна праверыць на сурокі,- адказала прафесарка МакГонагал.- Я канечне не эксперт у гэтым, але, адважуся вас запэўніць,  мадам Хуч і прафесар Флітвік здолеюць зняць іх...

- Зняць?- перапытаў Рон прафесарку, бы тая сшалела.

- Гэта зойме ўсяго ткі колькі тыдняў,- прамовіла прафесарка.- Мы павінны быць ўпэўнены, што на ёй няма праклёну.

- На ёй няма аніякага праклёну!- усклікнуў Гары дрыготкім голасам.- Калі шчыра казаць...

- Вы не можаце ведаць гэтага, Потэр,- мягка адказала МакГонагал,- ува ўсялякім выпадку, пакуль не сядзіце на яе і не паспрабуеце ўзляцець, але баюся, што пакуль аб гэтым не можа быць і гаворкі. Я буду трымаць вас у справе.

Прафесарка развярнулася на абцасах і праз адтуліну сыйшла вонкі несучы Вогненную Стралу ў руках. Гары стаяў і разгублена глядзеў ёй ў след працягваючы трымаць ў руках скрынку высокаякаснай паліролі. Рон развярнуў галаву ў бок Герміёны.

- Ты дзеля гэтага засталася гаманіць з МакГонагал?

Дзяўчынка адкінула кнігу ў бок. Яе тварык ўсё яшчэ быў зчырванелым, але яна паднялася і абуральна паглядзела ў твар Рону.

- Так, бо я вырашыла... і прафесарка МакГонагал пагадзілася са мной... што хутчэй за ўсё адзіны чалавек, які мог зрабіць Гары падобный падарунак - Сірыюс Блэк!

— РАЗДЗЕЛ XII — 

Патронус

Гары разумеў, што Герміёна жадала зрабіць, як лепей, аднак гэта не бракавала хлопцу злавацца на яе. Колькі кароткіх гадзін ён быў уладаром лепшай мятлы ў свеце, а цяпер з-за герміёнінага ўмяшальства, хлопчык ня ведаў, ці пабачыць Вогненую Стралу колісь яшчэ. Ён быў упэўнены, што з мятлою ўсё было добра, але баяўся, што анты-сурочныя тэсты могуць пашкодзіць Страле.

Рон таксама злаваўся на Герміёну. Ён быў ўпэўнены, што разборка зусім новай мятлы, нішто іншае, як злаўмысная шкода. Герміёна, якая па ранейшаму была пераканана, што зрабіла правільна, пачала пазбягаць грыфіндорскай гасцёўні. Гары з Ронам былі ўпэўнены, што яна сядзіць ў бібліятэцы, але нават не збіраліся ўгаворваць яе вярнуцца. І яны былі вельмі рады таму, што пасля новага году ў школу пачалі вяртацца людзі і ў гасцёўне зноўку стала шумна.

Вуд знайшоў Гары ў ноч перад пачаткам сэместра.

- Як адсвяткаваў Божае нараджэнне?- спытаўся ён і не дачакаўшыся адказу прысеў і зцішыўшы голас прамовіў.- Слухай, я тут паразважаў падчас вакацыяў, Гары. Пасля апошняга матчу... Калі дэментары аб’явяцца зноў... разумееш аб чым я... мы не можам дазволіць, каб ты... ну...

Вуд супыніўся, паязліва гледзячы на хлопца.

- З гэтым усё добра,- хутка адказаў Гары.- Прафесар Люпін паабяцаў навучыць мяне замове, якой можна адагнаць дэментараў. На гэтым тыдні мы з прафесарам пачнем вывучаць яе, ён паабяцаў, што мы пачнем пасля калядных вакацыяў.

- Уфф,- прамовіў Олівер, імгненна супакоіўшыся.- Ну, калі так... я сапраўды не хачу страціць такога Паляўнічага, як ты Гары. А ці ты ўжо замовіў сабе новую мятлу?

- Ані,- адказаў хлопчык.

- Што! Табе трэба паспяшацца...  Ты ж сам разумееш, што не зможаш змагацца супраць Рэйвенкло на Метэоры!

- Яму падаравалі на Каляды Вогненную Стралу!- паведаміў Рон.

- Вогненную Стралу? Не! Сур’ёзна? Сапраўдную... Вогненную Стралу?

- Няма з чаго радавацца, Олівер,- змрочна прамовіў Гары,- яе ў мяне ўжо няма. Стралу канфіскавалі.- і ён распавёў Вуду аб тым, што зараз Вогненную Стралу правяраюць на адсутнасць сурогаў.

- Сурогі? Хто мог сурочыць яе?

- Сірыюс Блэк,- маркотна адказаў Гары.- Мяркуюць, што зараз ён палюе на мяне. Прафесарка МакГонагал лічыць, што ён мог сурочыць мятлу.

- Але ж Блэк не ў стане набыць Вогненную Стралу,- усхавяланы навіною, аб тым, што за яго Паляўнічым віжуе знакаміты злачынца.- Ён жа ўва ўцёках! Яго шукае ўся краіна! Ня мог жа ён вось так вось зайсці ў Найякаснейшыя Прылады для Квідытча і набыць яе?

- Ведаю,- адказаў Гары.- Але прафесарка МакГонагал ўсё-ткі жадае разабраць яе...

Вуд збляднеў.

- Я паразмаўляю ў ёй, Гары,- паабяцаў ён.- Я пераканаю яе... Страла... сапраўдная Вогненная Страла ў нашай камандзе... калі яна жадае перамогі Грыфіндору, так як мы... Я дакладна пераканаю яе... Вогненная Стала...

***

Наступным днём пачаліся заняткі. Апошняе, чаго хацелася вучням халоднай студзеньскай ранніцай, гэта правесці дзве гадзіны на вуліцы, але да іх задавальнення, Хагрыд развёў вялізнае вогнішча поўнае саламандраў і яны ўвесь урок правялі за зборам сухой лістоты для падтрымання полымя па якому сюды-туда бегалі гэтыя вагнелюбівыя яшчаркі. Але першы занятак па Вяшчунству быў зусім не такім задавальняльным. Прафесарка Трэлані пачала вучыць іх хірамантыі і не губляючы шмат часу паведаміла, што ў Гары самая закароткая лінія жыцця з тых, што яна колісь бачыла.

Гары жадаў, каб як мага найхутчэй пачаліся новыя заняткі па Абароне ад Цёмных Мастацтваў, а пасля размовы з Вудам, з яшчэ большай ўпартасцю жадаў як мага найхутчэй распачаць свае анты-дэментараўскія заняткі.

- Так, я памятаю,- паведаміў Люпін, калі пасля яго першага ў гэтым сэместры ўроку, Гары нагадаў яму аб абяцанке.- Дай падумаць... як наконт сстрэцца а восьмай вечара ў чацвер? Кабінэт па Гісторыі Магіі, як раз прыдатны дзеля гэтага з-за сваіх вялізных памераў... І трэба будзе вырашыць як мы будзем трэніявацца... Не прыводзіць жа для практыкавання сапраўднага дэментара...

- Ён выглядае даволі хваравіта,- заўважыў Рон, калі яны разам рушылі па калідоры на абед.- Як думаеш, што з ім насамрэч сталася?

- Вууух!- раптоўна пачулі яны за сваёй спіной. Гэта была, Герміёна, якая сядзела на падлозе, каля нейкіх даспехаў і імкнулася зачыніць перапоўненную падручнікамі торбу.

- А хто тут у нас вухае?- нахіляючыся, спытаўся Рон.

- Аніхто!- фанабэрыста адказала дзяўчынка кідаючы цяжкую торбу праз плячо.

- А, гэта ты,- прамовіў Рон.- А мы тут разважалі, што здарылася з Люпіным, як лічыш... 

- Хіба, гэта не відавочна?- адказала тая, выглядаючы бы з’яжджае з глузду ад перавагі.

- Не жадаеш размаўляць, ня трэба,- адгыркнуўся Рон.

- Супэр,- напышліва паведаміла Герміёна і рушыла прэчкі.

- Яна ня ведае,- абурана гледзячы ёй ў след, сказаў Рон.- Папросту прымушае нас, зноў распачаць з ёй размаўляць.

***

У чацвер, а восьмай вечара, Гары пакінуў Грыфіндорскую вежу і накіраваўся да кабінэту па Гісторыі Магіі. Усярэдзіне было цёмна і пуста, таму ён запаліў святло і прыняўся чакаць. Не мінула і пяці хвілінаў, як у кабінэт завітаў і прафесар Люпін несучы ў руках вялізную скрыню, якую ён паклаў на стол прафесара Бінса.

- Што там?- спытаўся Гары.

- Яшчэ адзін богарт,- адказаў прафесар Люпін, здымаючы плашч.- я пачаў прачэсваць замак яшчэ з моманту той нашай размовы ў аўторак і па шчасці знайшоў яго ў адной з шаф у каморы містэра Філча. Гэта самая падобная да дэментара істота, дакладней стане такой, калі ўбачыць цябе і мы зможам папрактыкавацца. А яго можна ў мяне ў кабінэце, думаю адна з шуфлядак майго стала яму вельмі спадабаецца.

- Выдатна, адказаў Гары, робячы выгляд, што наогул не баіцца, а толькі рады, што прафесар знайшоў гэткую добрую замену сапраўднаму дэментару.

- Добра...- прафесар Люпін выцягнуў з кішэні сваю палачку і знакам паказаў Гары зрабіць тое ж самае.- Замова, якой я паспрабую цябе зараз навучыць належыць да галіны прасунутай магіі, Гары і далёка выходзіць па-за межы ўзроўню звычайнага чарадзейства. Гата замаўленне Патронуса.

- А як яна працуе?- знервавана спытаўся Гары.

- Ну, калі ты зробіш ўсё правільна, гэта прывядзе да з’яўлення Патронуса,- адказаў Люпін,- які з’яўляецца сваеасаблівым... ахоўнікам супраць дэментара і дзейнічае бы шчыт паміж ім і табой.

Гары раптоўна ўявіў сабе седзячым па-за спіною ў істоты памерам з Хагрыда, якая трымала ў руках вялізную доўбню.

- Патронус,- працягваў прафесар,- з’яўляецца чымсь накшталт светлай сілы, сваеасабовай праекцыяй таго, чым сілкуюцца дэментары -  шчасця, надзеі, жадання выжыць і  ў адрозненні ад жывых людзей, яна не ў стане пакутаваць, таму дэментары і не могуць пашкодзіць ёй. Але адразу павінен папярэдзіць табе, што гэтая замова можа быць заскладанай для цябе. З ёй мае праблемы шмат хто з высокакваліфікаваных чараўнікоў.

- А як выглядае Патронус?- зацікаўлена спытаўся хлопчык.

- Кожны з іх ўнікален і залежыць ад чараўніка, які яго выклікаў.

- А як яго выклікаць?

- Замова спрацуе толькі ў тым выпадку, калі ты з усяе моцы засяродзішся на якімсь найшчаслівейшым моманце ў тваім жыцці.