Рейтинговые книги
Читем онлайн Византийские очерки. Труды российских ученых к XXIV Международному Конгрессу византинистов - Коллектив авторов

Шрифт:

-
+

Интервал:

-
+

Закладка:

Сделать
1 ... 41 42 43 44 45 46 47 48 49 ... 62
сам не выдумал его, получив поддержку Зосима – стало оружием для подчинения оппонентов и переформатирования церковного ландшафта Южной Галлии в раннем V в.» («The fake past, believed if not created by Patroclus (and supported by Zosimus), became a weapon with which to subdue opponents and recreate the ecclesiastical shape of southern Gaul in the early fifth century»).

58

Zosimi ер. 1 // PL. Т. 20. Col. 644–645: magnitudo causae nostrum requirat examen.

59

См. послание Иннокентия к Виктрицию Ротомагскому: Innocentii ер. 2 И PL. Т. 20. Col. 472–473. То же предписание содержится и в послании к Руфу Фессалоникскому, хотя последнего Иннокентий наделял большей властью, чем провинциальных митрополитов: Coll.Thess. V. Р. 21–22. См.: Caspar Е. Geschichte des Papsttums. Bd. 1. S. 347; Грацианский M.B. Роль и место… С. 77–78.

60

Prosperi Tironis Epitoma de Chronicon // MGH. T. 9. Vol. 1. Berlin, 1892. P. 466: Eodem tempore Heros vir sanctus et beati Martini discipulus cum Arelatensi oppido episcopus praesideret, a populo eiusdem civitatis insons et nulli insimulationi obnoxius pulsus est inque eius locum Patroclus ordinatus amicus et familiaris Constantii magistri militum, cuius per ipsum gratia quaerebatur, eaque res inter episcopos regionis illius magnarum discordiarum materia fuit.

61

Dunn G.D. Placuit apostolicae… P. 562–573. Впрочем, несмотря на достаточно пространное рассуждение Данна в пользу того, что 1-е послание Зосима написано в ответ на ходатайство Патрокла, которое якобы было направлено еще Иннокентию, очевидно, что однозначных аргументов в пользу этого у автора нет. Приведенное выше свидетельство Проспера, которое Данн интерпретирует в том смысле, что Констанций «оказался втянут в местную склоку» (drawn into a local squabble – Ibid. P. 565) и тем самым поставление Патрокла не было его инициативой, оказывается по сути единственным, на котором Данн строит свою версию. О политической подоплеке решения Зосима в пользу Патрокла говорит и Ш. Пьетри: Pietri Ch. Roma Christiana. Vol. II. P. 1007 (Patrocle, au contraire, vient en solliciteur: c’est l’évêque que le patrice Constance victorieux a installé sur le siège artésien; avec lui, Rome aurait de solides appuis pour aider au rétablissement de l’ordre et maintenir des liens sûrs avec la Gaule).

62

Dunn G.D. Quid habuerit… P. 44: «The position Zosimus endorsed was unprecedented in the late antique ecclesiastical world…»

63

Dunn G.D. Placuit apostolicae… P. 568.

64

Zosimi ер. 1 // PL. T. 20. Col. 642–643.

65

Впрочем, в этой связи следует учесть и 4-е послание Зосима (PL. Т. 20. Col. 661–665), которое адресовано «всем епископам, поставленным в Африке, всем епископам, поставленным в Галлиях и семи провинциях, всем епископам, поставленным в Галлии», причем в этом послании речь идет исключительно о деле, затрагивающем Патрокла Арелатского.

66

Zosimi ер. 4 И PL. Т. 20. Col. 661–665. См.: Pietri Ch. Roma Christiana. Vol. II. P. 1014–1015. Пьетри не без иронии подчеркивает несоразмерность малой значимости дела и размах оглашения его результата.

67

См.: Duchesne L. Pastes episcopanx… Т. 1. Р. 98–102; Pietri Ch. Roma Christiana. Vol. II. P. 1005. N. 4.

68

Zosimi ep. 1 // PL. T. 20. Col. 644: Dedit enim exemplum Arelatensis ecclesiae, quae sibi Citharistam et Gargarium paroecias in territorio suo sitas incorporari jure desiderat: ne de caetero ullus sacerdos in alterius sacerdotis praesumat injuriam.

69

Prosopographie chrétienne du Bas-Empire / Ed. L. Pietri, M. Heijmans. T. 4 (La Gaule chrétienne (314–614)). Vol. 2. Paris, 2013. Р. 1808 (Tuentius); Р. 2014 (Ursus 3). См.: Babut E.-Ch. Le concile de Turin: Essai sur l’histoire des églises provençales au Ve siècle et sur les origines de la monarchie ecclésiastique romaine, 417–450. Paris, 1904. P. 89–95; Pietri Ch. Roma Christiana. Vol. II. P. 1011–1012.

70

Zosimi ep. 4 // PL. T. 20. Col. 662: assidua sedis hujus medicina curatus, ad emendati erroris pervenire non potuit sanitatem.

71

Zosimi ep. 4 // PL. T. 20. Col. 662: alter vero ante aliquot annos objecta criminatione submotus, sicut civium scripta testantur vel ingesta docuerunt, etiam ab eo ipso gradum summi sacerdotis accepit, a quo fuerat ante damnatus.

72

О Туринском соборе, включая различные подходы к его датировке см.: Mommsen Th. Die Synode von Turin // Gesammelte Schriften. Bd. 3. 1965. S. 582–584; Babut E.-Ch. Le concile de Turin… P. 7–12; Duchesne L. Le concile de Turin. P. 278–302; Palanque J.-R. Les dissensions des églises des Gaules à la fin du IVe siècle et la date du concile de Turin // Revue d’histoire de l’église de France. 1935. Vol. 21. P. 481–501; Griffe E. La date du concile de Turin (398 ou 417) // Bulletin de littérature ecclésiastique. 1973. Vol. 74. P. 289–295; Pietri Ch. Roma Christiana. Vol. II. P. 973–978; Chastagnol A. «In ipso vestibulo resecandus»: à propos de la date du concile de Turin // De Tertullien aux Mozarabes: Mélanges offerts à Jacques Fontaine. Vol. I: Antiquité tardive et christianisme ancien: (IIIe – VIe siècles). Paris, 1992. P. 305–314; Kulikowski M.E. Two Councils of Turin. P. 159–168; Bleckmann B. Arelate metropolis: Überlegungen zur Datierung des Konzils von Turin und zur Geschichte Galliens im 5. Jahrhundert // Römische Quartalschrift für christliche Altertumskunde und Kirchengeschichte. 2003. Bd. 98. S. 162–173; Mathisen R.W. The Council of Turin (398/399) and the Reorganization of Gaul ca. 395/406 // Journal of Late Antiquity. 2013. Vol. 6. № 2. P. 264–307; Норкин К.В. Становление… С. 54–57.

73

Zosimi ep. 4 // PL. T. 20. Col. 663.

74

Zosimi ep. 4 // PL. T. 20. Col. 663: Quid his tot tantisque improba usurpatione posthabitis addi potest, nisi illud extremum, quod totum transcendit errorem, ut territoriis indebitis, ad Arelatensium civitatem antiquitus pertinentibus, locarentur? Unum vitium si

1 ... 41 42 43 44 45 46 47 48 49 ... 62
На этой странице вы можете бесплатно читать книгу Византийские очерки. Труды российских ученых к XXIV Международному Конгрессу византинистов - Коллектив авторов бесплатно.
Похожие на Византийские очерки. Труды российских ученых к XXIV Международному Конгрессу византинистов - Коллектив авторов книги

Оставить комментарий